Eerste dagen
Door: Elise
Blijf op de hoogte en volg Elise
11 Februari 2013 | Filipijnen, Cordova
Laat ik verder gaan met mijn verhaal.
De eerste nacht sliep ik in een hotel in Cebu-city. Het was heel luxe vergeleken hoe ik nu leef. Ik had zelfs airco en een douche!
Cebu-city is echt enorm. Enorm groot, enorm arm en enorm veel mensen. Mensen op straat dragen sjaals vanwege de vieze lucht en paraplu's vanwege de hitte.
De volgende dag kwam Mary-ann mij ophalen van het hotel en vertrokken we met een taxi naar de terminal. Eenmaal daar hebben we zo'n uur gewacht totdat er genoeg mensen waren om naar Cordova te vertrekken.
Naarmate we verder van cebu city vandaan reden, veranderde het landschap ook. Nog steeds zag je veel oude kapotte hutjes, maar dit keer met enkele dure bewaakte landhuizen tussendoor. Het verschil is hier groot. De rijke hebben zelfs kleine beschermde dorpjes gebouwd, om zich af te schermen tegen de realiteit.
In Cordova slaap ik met de medewerkers van Alouette in het kantoor. Je kunt je mischien voorstellen dat het een enorme schok was toen de vriendelijke dame de badkamer liet zien: geen douche, klein wcpotje die je doorspoelt met een emmer. Geen wastafel, alleen een klein kraantje uit de muur.
Maar iedere keer kom ik erachter dat het nog slechter kan.
Op zaterdag na de introductie met Alouette bezochten we de communitie.
Hoe verder we het dorp inliepen hoe erger de situatie van de mensen werd. Sommige huizen lijken op boomhutten, in elkaar getimmerd met houten of golfplaten. Ze leven buiten. Buiten staat een soort van een bad, een overdekt stukje waar enkele pannen staan en als ze geluk hebben een klein kraantje.
Hoewel de omstandigheden slecht zijn, lijken de mensen veel gelukkiger dan waar dan ook. Ze hebben zoveel dankbaarheid en liefde in zich. Het is bijna onvoorstelbaar, maar het lijkt alsof deze mensen veel sterker zijn, doordat ze alleen elkaar hebben.
Sommige hebben nog nooit blauwe ogen gezien of iemand met zo'n witte huid.
Met als gevolg dat de iedereen 2x omkijkt, naar me toe komt of hun huis uit loopt om me beter te bekijken.
Kinderen pakken mijn hand vast en noemen me dingen zoals: 'white lady' en 'fairy'.
Ja, het is een prachtig land.. Met prachtige mensen, maar een heftige strijd tussen arm en rijk
Ik hoop snel meer te kunnen vertellen.
Liefs, Elise
De eerste nacht sliep ik in een hotel in Cebu-city. Het was heel luxe vergeleken hoe ik nu leef. Ik had zelfs airco en een douche!
Cebu-city is echt enorm. Enorm groot, enorm arm en enorm veel mensen. Mensen op straat dragen sjaals vanwege de vieze lucht en paraplu's vanwege de hitte.
De volgende dag kwam Mary-ann mij ophalen van het hotel en vertrokken we met een taxi naar de terminal. Eenmaal daar hebben we zo'n uur gewacht totdat er genoeg mensen waren om naar Cordova te vertrekken.
Naarmate we verder van cebu city vandaan reden, veranderde het landschap ook. Nog steeds zag je veel oude kapotte hutjes, maar dit keer met enkele dure bewaakte landhuizen tussendoor. Het verschil is hier groot. De rijke hebben zelfs kleine beschermde dorpjes gebouwd, om zich af te schermen tegen de realiteit.
In Cordova slaap ik met de medewerkers van Alouette in het kantoor. Je kunt je mischien voorstellen dat het een enorme schok was toen de vriendelijke dame de badkamer liet zien: geen douche, klein wcpotje die je doorspoelt met een emmer. Geen wastafel, alleen een klein kraantje uit de muur.
Maar iedere keer kom ik erachter dat het nog slechter kan.
Op zaterdag na de introductie met Alouette bezochten we de communitie.
Hoe verder we het dorp inliepen hoe erger de situatie van de mensen werd. Sommige huizen lijken op boomhutten, in elkaar getimmerd met houten of golfplaten. Ze leven buiten. Buiten staat een soort van een bad, een overdekt stukje waar enkele pannen staan en als ze geluk hebben een klein kraantje.
Hoewel de omstandigheden slecht zijn, lijken de mensen veel gelukkiger dan waar dan ook. Ze hebben zoveel dankbaarheid en liefde in zich. Het is bijna onvoorstelbaar, maar het lijkt alsof deze mensen veel sterker zijn, doordat ze alleen elkaar hebben.
Sommige hebben nog nooit blauwe ogen gezien of iemand met zo'n witte huid.
Met als gevolg dat de iedereen 2x omkijkt, naar me toe komt of hun huis uit loopt om me beter te bekijken.
Kinderen pakken mijn hand vast en noemen me dingen zoals: 'white lady' en 'fairy'.
Ja, het is een prachtig land.. Met prachtige mensen, maar een heftige strijd tussen arm en rijk
Ik hoop snel meer te kunnen vertellen.
Liefs, Elise
-
11 Februari 2013 - 09:42
Linda:
Lieve Elise,
Wat heerlijk om je verhalen te lezen zeker met een temperatuur van - 8gr.
Ik herken je verhaal wat je schrijft over de mensen en the white lady, ik werd destijds vaak geaaid en soms zachtjes geknepen.
Mooi dat je je de liefde voelt en de dankbaarheid,
prachtig,
dank voor het delen,
dikke knuffel
Linda
-
11 Februari 2013 - 20:41
Gusta:
Lieve Elise,
Wat een heftige verhalen zeg! Ik kan me heel goed voorstellen dat het enorm wennen is aan alles: de hitte, de rijst, alle armoede, de cultuur.. Het is een hele ervaring om daar zelf te zijn en mee te maken. Laat alles maar op je af komen. Ik vind het in ieder geval heel mooi om te lezen dat je de liefde voelt die ze hebben. :)
Knuffel, Gusta -
13 Februari 2013 - 21:01
Floris:
Hai schat,
De tegenstellingen zijn heftig en jij probeert ze met je liefde en licht kleiner te maken.
Geweldig!
De eeuwige vraag blijft: helpen dit soort kleinschalige initiatieven van onderop voldoende of zijn er echt systeemveranderingen nodig?
Ik daag je uit om de komende tijd hierop een visie te hebben.
Succes en....geniet! -
15 Februari 2013 - 19:35
Frank En Ina:
Lieve Elise,
wat een snelle en meteen al rake constateringen. Al die tegenstellingen gaan je niet in je koude kleren zitten. En je wordt meteen in het diepe gegooid. Je laatste deel van je story doet ons denken aan ervaringen die we hadden in onder andere de townships in Zuid Afrika en Namibië. Veel lachende, vriendelijke mensen, weinig materialisme, maar heel veel warmte naar elkaar toe.
Go on and enoy.
Gegroet, Frank en Ina
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
